Söyle, söyle u-u-uh

Kent yaşamı acı bir çığlıktır
İlk kez sizi saran bir şaşkınlıktır
Sonra gelir yavaş yavaş kızgınlık
Ve sonunda çöreklenir bıkkınlık

Düzmece paralar, kalplerde yaralar
Oksitlenmiş duygular
Sevgi yalan övgü, bir dakka mutluluk
Bu kör dövüş nereye, söyle nereye?

Sarmaş dolaş aynı bataklıkta
Kent mi adı, yoksa cezaevi mi?
Ya beğenenler, taş taşır mağralarda
Bir mengene sıkıştırır kişiyi

Herkes her an ayarlıdır bir nesneye
Aptalca saplantılar, bunalan insancıklar

Düzmece paralar, kalplerde yaralar
Oksitlenmiş duygular
Sevgi yalan övgü, bir dakka mutluluk
Bu kör dövüş nereye? (oh)

Aptalca hırsın simgesi giderek nasıl oluşur?
Nefes almaz insan anları

Bir kargaşa, gereksiz didinmeler, yanılgılarla biriken kırıntılar
Uğultusu kalabalıkların ve gürültüsü her tür makinanın
Herkes kendini bir bedele veriyorken
Kent yaşamıdır sizi gerilime iten

Düzmece paralar, kalplerde yaralar
Oksitlenmiş duygular
Sevgi yalan övgü, bir dakka mutluluk
Bu kör dövüş nereye? (uh)

Sövgü yalan övgü (uh)
Sövgü yalan övgü, bir dakikalık mutluluk
Bu kör dövüş nereye?

Söyle, söyle, söyle haydi söyle
Bu kör dövüş nereye?
Bu kör dövüş nereye?