Âdem ve Havva’dan beri huzur bulamadı insan eli
Kara kanatlı düşmüş melekler
İnfaz memurunda kelepçe
Katledilen kadınların kanıyla büyüyen ölüm ağacı
Fark etmez artık solcu ya da sağcı
Nefes almaktır tek başarı
Korkudan korkmanın paradoksu
Gizemli intiharın çalan bandosu
Artık kimsem yok, etrafta yosun tutan cesetlerin korkusu
Şeytanın kanatlarıyla gelen Hezârfen
Vapurda görünmeyen yolcularla gezmek
Saplantılı aşkla arada düş ve gerçek
Oyuncak bebeğe can veren eller

Ey İstanbul kendini tanı
Ey İstanbul kolla arkanı
Ey İstanbul karanlıkla istila
Ey İstanbul kararlılık hayatsa

Ey İstanbul kim olduğunu bilmiyorsun
Ey İstanbul gölgede pelerinim
Ey İstanbul mezar ve inşaat yeri
Dark İstanbul

Yarattığımız gerçeklerden kaçamaz olduk
Soldu çiçek gibi ufkumda yokluk
Açlık ve tokluk
Somut ve soyut
Hepsi çöktü üstümüze gözler donuk
Kız kulesinde ayin var
İç parçalayan çığlıklar
Kayıp ruhlarla dolu yedi tepe
Bakkaldan manava her yer dehşet
İblislere meydan okuyan yılan başlı Medusa (ha)
Taşa döner umudum yandı kül oldu bir bakışıyla
Cadılarla cenk eder beynim delik deşik eşikten atla
Şizofren tapınaktan mezar sohbeti ile geldi atılan kemik yallah
Toprak ananın rahminden fışkıran döllenmiş sular
Dark İstanbul’un tüm kılcal damarlarında uyan
Kıyamet günü istilası kapında nacak
Vakit doldu içten ölüyüm zombi gibi karşında

Ey İstanbul yeah kendini tanı
Ey İstanbul kolla arkanı
Ey İstanbul karanlıkla istila
Ey İstanbul kararlılık hayatsa

Ey İstanbul kim olduğunu bilmiyorsun
Ey İstanbul gölgede pelerinim
Ey İstanbul mezar ve inşaat yeri
Dark İstanbul