PRoMete • Dövr'i İntihar

Təkliyini özünə dost et!
Dost, hər şeyi tərk et, get!
Bir içində də bax, bəlkə
Neçə il axtarışında olduğun
Mənalı həyatı elə öz içində tapdın
Sən qapana bilmədikcə
Sənin üzünə qapadılar qapıları!
Səkiləri dost saymayana qədər
Gecələri sevməyəcəksən!
Sevmədikcə gecələri içinə dolan
Qocaman sualları çözməyəcəksən!
Dözməyəcəksən, bəlkə də, bir gün
Bir xarabalıqda özünə yer seçəcəksən
Bir kəndir və bir taburet hazır qoyacaqsan ki
Bəlkə, öldürdüm özümü bir gün lap bərk bezəndə deyə!
Amma gələndə buralara
Hər dəfə qulağın bənd olacaq bir küyə!
Və guya bu bəhanələrlə hər dəfə
Daha bir neçə günlük uzanacaq ömrün!
Yaşanacaq hər gün
Sənə büruzəsi kimi gələcək yer üzərindəki zülmün!
Bu, deyil düzgün!
(Deyil düzgün!)
Yuxudan oyandım. Öldüm
Hər səhər yuxudan oyananda ölürəm
Çox az evdən çölə çıxıram
Bir gün otağımdan çölə çıxmağa qorxdum
Artıq heç nə hiss eləmirəm
Oyanıb ölmək istəmirəm!
İstəmirəm oyanıb ölmək!
Bu gün hədəfim var, kəsmək, amma bir az səlis!
Dağıdacam otağımı, amma bir az təmiz!
Arzum boğulmaq olsa, bəs edər mənə bir az dəniz!
Mənə verin kəniz! Həyatımın son dəqiqələri olsun bir az qəliz
Düşüncəsiz, məhkum, ölüm astanasında həyata həris
Qırışlar və iz, tanış göz və üz
Hər şey hər an mənə deyir ki - "kəs damarlarını! Sıx qollarını!
Turşutmadan üz-gözünü söylə səlis-səlis!"
Sevmirəm səni, ey həyat!
Sən olmasan, bəlkə, olacam rahat?!
Dizlərim, tozlu küçə ilə güləşən əllərim
Mənadan uzaqda günlərim
İndi Günəşə çıxmaqdan daha çətindir yaxşı günə çıxmaq!
Əbədimi dünya, yoxsa bu da bir mif?!
Yaşamaq - yaşayıb yaşamın sonuna çıxmaq!
Həyat okeanında dərində rif
Bir qurtuluş! İntihar da çox primitiv, elə həyat qədər!
Bəlkə, həyat hədər?! Son qərar! Tək seçim - ilk tərif!

Written by: Orxan Zeynallı, Parviz Promete Isagov, Pərviz Isaqov