Zülfüqar Məhərrəmov - Mən o Qədər Yorulmuşam

Həyət mənimlə oynadı, getdi cavanlıq,
Mənə yaraşmaz axı belə nə-gümanlıq.
Gözümün önünə gəldi, getdim vur’anlıq,
Taagetim qalmayıb, necə daha qoçaq olum?

Dünya saxlayıb ruhumu qaranlıq qəfəsdə,
Gözləri yolda, qulaqları qalıb səsdə.
Heç nə qalmayıb əvvəlkindən həvəsdə,
İstəmirəm sümüyə dəyən qanlı bıçaq olum.

O qədər yorulmuşam ki, kaş yenə uşaq olum,
Ən çox istədiyim budur — qəmdən uzaq olum.
Elə bilmişdim bu dünyada daimiyəm mən,
Ağıma gəlməzdi, bir gün özümə qonaq olum.


Üzüm gülür, içim isə həmişə kövrək mənim,
Hamıya maraqlı görünür bu mənim görkəmim.
Yaş ötür, üst-üstə yığılır yenə qəmim,
Niyə axı hər gecə yuxusuz, oyaq olum