Ceylan Ertem • Gülten Akın

Kendimi çıkarıyorum seninle olan her davadan
Sadece kendimi değil ellerimi de çıkarıyorum.
Gözlerimi çıkarıyorum
Sabah öpmelerimi çıkarıyorum.
İçten sarılışlarım kalmak istiyor ama onu da önüme katıyorum.
En sevdiğin yemeklerimi çıkarıyorum
Adını dünyanın en güzel melodisine döndüren sesimi çıkarıyorum Açık bıraktığında omzunu örten şefkatim kalmıyor elbet
Gecelerim de gidiyor ömründen
En sevdiğin elbisem dolabın kapılarını çarpıp gidiyor Nergise benzetirdin kokumu,kokum nergise karışıyor Terliklerim küsüyor
Diş fırçam Hadi' diyor.
Yatağının sol yanı bana üzgün bakıyor'Dolar mı' sence diyor Saçlarım kaçıyor ellerinden..
Fırçalarım kuruyor..Duvardaki boyalar akıyor tuvalden.
Uykularımız sırtlarını dönüyor artık Nefeslerimiz tuğlalar örüyor aramıza..
Söylenecek sözlerimi mideme hapsediyorum kelebeklerimi katlediyor.
Kahkahalarım kapatıyor kendini odaya. Çık diyorum çıkmıyor Yar yarım'dan çıkıyor...
Her şey normale eski haline dönüyor
Çıkarıyorum kendimi senden, elinde haksızlık kalıyor Çıkarıyorum seni benden, elimde yalanın kalıyor
Çıkarıyorum hayatlarımızı birbirinden geriye pişmanlık kalıyor