Nerdesin deme bana
Yürüyorum bomboş sokaklara
Ne umut var inan ne hatıra
Yalnızlık sarar dudaklarımı

Nerdesin deme bana
Yürüyorum bomboş sokaklara
Ne umut var inan ne hatıra
Yalnızlık sarar dudaklarımı

Bir sabah uyandığında uzaklarımız olur
Eğme yüzünü ve lütfen dudaklarını koru
Bazen hissedersin tenini dokunmadan hiç
Oksijeni yemişim bana kokun gerekir

Bir gün hiçbir şey yokmuş gibi gel omzuma yaslan
Hayat o an akıp gitsin yapmayalım hesaplar
Velev ki korkarsan uzak durma yaklaş
Gözlerini kapat dudaklarıma saklan

Onlar ne düşünüyor bilmiyorum da huzursuz değilim
Senle ben (senle ben) biz lüzumsuz değiliz
Kıyılarıma değmeyen der, taş kalpli o
Sensiz bu kalp bir ülke ama başkenti yok

Nerdesin deme bana
Yürüyorum bomboş sokaklara
Ne umut var inan ne hatıra
Yalnızlık sarar dudaklarımı

Nerdesin deme bana
Yürüyorum bomboş sokaklara
Ne umut var inan ne hatıra
Yalnızlık sarar dudaklarımı

Biz hiçtik ama heptik
Sen gülerken bebektin
Gitme diyemedim de kalmalıydın belki
Nefesin ol benim
Karanlığıma yol verip
Gitmem gerekirse gitmem
Lütfen kov beni

Belki bugün doğum günüm boğazım boğum benim
Tutsak değiliz ama kurdum o hapisleri
Kanat çırpmalıyım ütopyama çıkmalıyım
Haklı olmak değil mutlu olmak isterim

Belki bugün sondu, belki bir daha yokum
Bebeğim rujunu sür dudaklarıma oku
Belki de yalnızlık daha şıktır
Ben sana değil bize aşıktım

Nerdesin deme bana
Yürüyorum bomboş sokaklara
Ne umut var inan ne hatıra
Yalnızlık sarar dudaklarımı

Nerdesin deme bana
Yürüyorum bomboş sokaklara
Ne umut var inan ne hatıra
Yalnızlık sarar dudaklarımı