Sən mənim sinəmə bir dağ çəkmisən
Elə bil köksümdə od qalanıbdır
Qəlbimdə dərdlər var, dağdan bəllidir
Sıra dağlar kimi sıralanıbdır
Sən (Hər) nə söyləsən, mən nə dinləsəm nəyə yarar ki
Fani dünyada mənə etdiklərin de kimə qalar ki?!
Bu nə ağrıdır, yoxsa gəldi ayrılıq?
Gözlərimmi aldadır?
Al sabahlarını, geri ver günahlarımı
Götür, apar hər nəyin varsa
Gözüm görməsin yoxsa xatirən qalar
Sən uzaqlara, mən uzaq yalanlara məhkum olmuş dörd divar...
Toz-tufanlarını, çovğun, boranlarını da apar
Günəş doğmadan, gecə boz köynəyini geysin
Qaranlıqıar çöksün yerə
Və də son sözüm sənə
Əlvida...