Niyazi Enes Bıçak & Devrim07 - Temmuz

Her söze kanmak mı gerekli?
Zamansız her şey ilaç gibi.
Tanrım, bana vakit verir mi?
Üstesinden gelmem gerekli.
Sebebi kalmadı, nedensiz...
Duygularım oldu bedelsiz.
Yaşarken ölmeyi becerdim,
Sana layık olmak istedim.
Kader ellerimden aldı seni,
Bana bıraktı geçmişi.
Bir sayfamda anılarım,
Küllükte yanan sigaram: “Es geçmişim.”
Derdime çare olmanı bekledim,
Her heceme son vermişim.
Dur! bana ait olmanı istedim,
Bir çiçek kadar değerli...
Düştüm bir boşluğa doğru çığlıklar atar gibi
Sessizliğe karıştı ruhum beni benden çalar gibi
Gönül ateşe dayandı şimdi bu günahlar oldu vebalsiz
Yaşadığım oyunmu yoksa viçdanı sönük kadermi
Bir temmuz sabahı gibi
Yapa yanlızlığa giderken
Umudum hiç kalmamış gibi
Seni herşeyden çok severken
Ruhuma sen ihanet ettin
Huzuru kalmadı gençliğimin
Son baharım kışa dönmüşken
Ödedim ben kaç defa bedeller
Bitmiyor hiç kaçıp geldim
Susadı gönlüm ömür verdi
Yaşa bir gün sende dertleri
Bana artık vaad vermeli
Ömrümse tükendi yanlız
Üstüme çöktü onca karanlık
Yaralı kalbime verme sancı
Hikaye bitti burda kalsın