Dərdimi dostuma, yoldaşıma dedim, ar elədim
‘’Təbibin var’’ -, dedi, ‘’təbibin var’’ -, dedi
Təbibə dərdimi, getdim, sonra izhar elədim
‘’Həbibin var’’ -, dedi, ‘’həbibin var’’ -, dedi
Mən də dərdlərimi kənara atmışam
Təzədən zərimi dübarə atmışam
Təzədən zərimi dübarə atmışam
Mən də dərdlərimi kənara atmışam
Təzədən zərimi dübarə atmışam
Təzədən zərimi dübarə atmışam
Adam öz bəxtinə, taleyinə ki düşmən olur
Sonra peşman olur, sonra peşman olur
Elə bir hala düşür, halı pərişan olur
Elə peşman olur, elə peşman olur
Mən də dərdlərimi kənara atmışam
Təzədən zərimi dübarə atmışam
Təzədən zərimi dübarə atmışam
Mən də dərdlərimi kənara atmışam
Təzədən zərimi dübarə atmışam
Təzədən zərimi dübarə atmışam
Allahın qurduğu dünya nə sənindir, nə mənim
(Nə sənindir, nə mənim, nə sənindir, nə mənim)
(Nə sənindir, nə mənim, nə sənindir, nə mənim)
Buna şəkk eyləmə əsla, nə sənindir, nə mənim
Sən də dərdlərini kənara atginən
Təzədən zərini dübarə atginən
Təzədən zərini dübarə atginən
Mən də dərdlərimi kənara atmışam
Təzədən zərimi dübarə atmışam
Təzədən zərimi dübarə atmışam
Mən də dərdlərimi kənara atmışam
Təzədən zərimi dübarə atmışam
Təzədən zərimi dübarə atmışam
Sən də dərdlərini kənara atginən
Təzədən zərini dübarə atginən
Təzədən zərini dübarə atginən
Mən də dərdlərimi kənara atmışam
Təzədən zərimi dübarə atmışam
Təzədən zərimi dübarə atmışam
Təzədən zərimi dübarə atmışam
Təzədən zərimi dübarə atmışam
(Dübarə, dübarə) Dübarə atmışam
