Ədalət Şükürov – Çinar | Monoloq-Şeir

****
Sən köçdün bizim məhəllədən, mən isə qayıtdım
İndi burada yaşayıram, çinar, o qoca çinar
Yalnız o çinara danışırdım heç kimə danışmadığımı
Mən təzə qayıtmışdım əsgərlikdən
Artıq neçə il keçib, mən qayıtdım səni sevə-sevə
Qayıtdım, dedim, bəlkə, yenidən görəm səni
Sizi eyvanda gördüyüm gündən neçə il keçib
Artıq sənin öz ailən var, mənim öz ailəm var
Amma indiyənəcən hər şey yadımdadır

****
Üstünə adını cızdığım çinar ağacı yadındadır?
Uşaqlar ocaq qalayıb, qocalıb o çinar
Bu gün çərşənbədir axı
O ocağın istisindən otağıma da bir pay düşə idi
Yaman soyuqdur
Əlimi divarlara vura bilmirəm
Buz bağlayıb elə bil
Çarpayımız da onun kimi
“Çarpayımız” yaxşı sözdür
Amma çoxdandır ki, çarpayımız çarpayımdır

Həyətimiz də ki çox dəyişilib
Qonşuların çoxu köçüb başqa yerə
Çoxu yeni tikilən evlərə
Elə dünyadan da köçənlər var
Evlənəni də var, ərə gedəni də var, ayrılanı da var
Üçüncü mərtəbədə Zakir kişi yaşayır
Oğlu Rusiyadan qayıtdı
Kişinin əməlli-başlı rəngi açılıb
Heç nəyə fikir vermir bu kişi
Elə deyir: “Oğlum qayıtdı, oğlum qayıtdı”
Ayrılığın beli qırılsın, hamının gedəni qayıtsın

Buna bax e
Bu dəcəllər nəsə genə də atıblar bu ocağa
Elə partlayır durmadan
Amma hər qığılcımında bir xatirə var
Hər qığılcımında

****
Eyvanımızdan asdığınız süfrə
Yerə düşdü bir gün, yadındadır?
Bərk külək əsirdi, xoşbəxt idim onda
Küləyi qucaqlamaq istəyirdim
Süfrəni götürüb cumdum evə

Riyaziyyat dəftərinin iki varağını cırdım
Ürəyim dolu idi
Heç nə yaza bilmədim
Amma adlarımızın baş hərfini yazdım səhifə boyda
Arada da üstəgəl yazdım
Kağızı süfrənin içinə qoydum
Süfrəni pencəyin altında gizlətdim və sizə qaçdım

Sən də açdın qapını
İndiyənəcən yadımdadır, necə dizlərim əsirdi
Xatırladıb indi də utanıram
Heç nə demədin, süfrəni aldın
Və onu eyvandan aşağı çırpdın
Məktub da Lətifə xalagilin evinə düşdü
Gecəyə kimi gözlədim ki
Külək, bəlkə, məktubu aşağı atar
Atmadı, əvəzində də ki
Evə gec gəldiyim üçün məktəb pulum da kəsildi

Ocaq yanır, amma mənə soyuqdur
Çünki içimdə həsrət buzu var
Bu ocağın bir dilini götürüb şəhəri
Lap elə bütün dünyanı yandırardım
Bacarmıram, çünki harada olduğunu bilməsəm də
Dünyada sən varsan
Sən