Bu şehir insana tuzak kuruyor
Bu şehir insanı uzak kılıyor
Bu şehir insanı hayli yoruyor
Bu şehir insanı hep kandırıyor

Bu şehir insana tuzak kuruyor
Bu şehir insanı uzak kılıyor
Bu şehir insanı hayli yoruyor
Bu şehir insanı hep kandırıyor

Senin için yazılmış her şiir
Bu bedenin olsa keşke
Bak bir ömrü verece'm işte, bu şehir benim
Bi' demir atmış ki gönlüm
Yosun tutmuş limanda, kalmış toprağında servetim var
Anılarım, çocukluğum ve geleceğim
Bağlamış elimi kolumu, ne kadar uzağa gitsem de kopamadım
Ne kadar yakınsam ona ben o kadar uzağım
Ondan her taraf tuzak, her bi' yer yalan
Tutulmamış ki hiçbi' söz, hep yalan dolan var

Bu şehir insana tuzak kuruyor
Bu şehir insanı uzak kılıyor
Bu şehir insanı hayli yoruyor
Bu şehir insanı hep kandırıyor

Gel bu şehrin havası böyle kalsın
Aynalar yalancıdır, bu şehrin dört bir yanında ayna var
Alımlıdır bi' kandırır ki anlamazsın, verilen sözler unutulur
Belki yarına umut olur fakat bu şehir unutturur
Bazen hatırlatır ve ağlatır
Güldürür, bi' gün yaşarken bir gün öldürür
Bi' türküdür bu duyduğun senin için
Dikenli gül ve yaşanacak bi' gündün
Bu şehirde doğdum, bu şehirde söndüm

Gel biz şehrin havasına hiç uymayalım
Birbirimize verdiğimiz sözlerin hepsini tutalım
Bir de şehirli türkü tutturup karşılıklı seninle
Şehre inat dert üstüne dert koymayalım, ayrılmayalım

Gönül bi' bağlanmış ki sorma
Her güneşli gün ve her yıldızlı geceyi özler o da bizim gibi
Kardeşiz biz sanki yağmuruyla ıslanan ağaç gibi
Kökünden bağlı kopmaz, özümdür o bilinmez
Sözüm var ant içilmiş, bi' günde dört mevsimmiş
Bu şehir benim ve bu şehir bizimmiş anla
Pes etmedik, umutla yürüdük işte her gün aynı yolda
Bırakmam, terk etmem, ben gitmem bu şehirden

Bu şehir insana tuzak kuruyor
Bu şehir insanı uzak kılıyor
Bu şehir insanı hayli yoruyor
Bu şehir insanı hep kandırıyor

Bu şehir insana tuzak kuruyor

Gel bu şehrin havası böyle kalsın
Tuzakla dolmuş her yer
Yorulmuş tüm bedenler, acep neden?

Bu şehir insanı hayli yoruyor

Bırakmam, terk etmem, ben gitmem bu şehirden