Kanove - Gülecek Ağlayanlar

Ağlayın, gülecek ağlayanlar
Ağlayın, gülecek ağlayanlar
Ağlayın, gülecek ağlayanlar
Hüznü araladım sis perdesinden, ağlayın, gülecek ağlayanlar (Ah)
Geçtikçe geçtim bu dağdan, vardan, yoktan hayat, ben gibi noksan
İçtikçe geçmiyo', yaktıkça geçmiyo', söğüt canım artık çok solgun
Bağırsam göçer bu kent ama içim elbet suskunlaşmış çoktan
Dünya solduğundan beri her şeyde bi' ad, benim özlemim ondan
Nefretin küllenip estiği an yaşamın eş değer ilk vuruşu
Önünde mızrak ve kılıcıyla ama mızrağın senin hep dik duruşun
Ben yapamadım, dayanamadım, uzaklaştım, kendimi aradım
Hesaplar, oktavdan zehirler, ruhumdaki yankıya ses bulamadım
Tek vaaz yaşamaktı, içimdeki düşman katılan bi' inanç
Peki son kez sorabilsem bana "Kimsin?", Roma'da Silahsız Son Mümin, bekleyin
Kazanacak bekleyen, müjde var umutların kuşuna gökten
Ağlayın, gülecek ağlayanlar, hüznü araladım sis perdesinden
Ağlayın, gülecek ağlayanlar
Ağlayın, gülecek ağlayanlar
Ağlayın, gülecek ağlayanlar
Hüznü araladım sis perdesinden, ağlayın, gülecek ağlayanlar
Ağlayın, gülecek ağlayanlar
Ağlayın, gülecek ağlayanlar
Ağlayın, gülecek ağlayanlar
Hüznü araladım sis perdesinden, ağlayın, gülecek ağlayanlar