Cahilliğimi şairlik sanmışım onca süre
Hiç gerçeği göstermemiş sihirli kürem.
Sihir diye bir şey yokmuş bile esasında
Şiiri seni geri döndürecek bir sihir sandım uzun süre.
Ne şiir sihirdi ne sen sihirli bir şiir,
Seni gösterir beş parmağım, beşi bir.
Nefes miktarınca seni içime çeken keş idim,
Yıktığın köprünün altında bulacaklar leşimi.
Beş ilim bilirim, beşi sen.
Ben noktayım yanımda beş isen.
Kafam telaffuzunla kayıtsız şartsız hoşbeş ise,
Her harfin ardı kelime her sözcüğün peşi sen.
Ellerimi yıkar gibi temizlendim senden
Böyle sevmedim, böyle de sevmem.
Ellerimi yıkar gibi kurtuldum çamurundan
Yine de sensiz eser yoğrulmaz elimin Hamurunda

Baharım
İlk ve sonum, aşk ormanımın musonu
Kuş olup uç.
Ve öğren; gökyüzünün var mı bi’ sonu?
Kaç ömür sürer buluşmamız?
Denesek gök ve kuş olup.

Neredesin Leyla?
Hangi gözde?
Hangi özlü sözde?
Birer çınar dalıyız aynı közde.
Neredesin Leyla?
Hangi defterlerde?
Üzerlerine kahve dökülmüş nice kitaplarda
Çık artık şu kitaplardan
Koluma gir ve birlikte ölüme yürüyelim.
O’na kavuştuğum anlar da olur mutlaka günü gelir
O gün, o gül, o gün ışıltısından yüzüne vuracak.
Yatağıma düş, ayağın kaysın yanıma seril.
Aşk!
Aleve ver bu yatak yorganı, parçala çarşafımı.
Ben içimde içindeki senden daha da karmaşığım
Son kaşığım! Beni sarıp tükettin,
Aynı yaptığıyla bu yaptığın esasında
Çınara sarmaşığın.
Seni sordular boş bıraktım kalemi tuttum koş bıraktır.
Zaman sarhoş bir attır.
Yapma ayıptır, etme günahtır.
Zayıftım da zayıflık ayıp mı?

Baharım
İlk ve sonum, aşk ormanımın musonu
Kuş olup uç.
Ve öğren; gökyüzünün var mı bi’ sonu?
Kaç ömür sürer buluşmamız?
Denesek gök ve kuş olup.