Sayedar - Küskün

Anlamak istemezler gönlünden kayıp gidenler
Hep sonbahar dökülmüş yapraklar da bi dal diler
Bu baki derde bürünmüş halimin takibindeler
Uzaktan, kötü günler kazanırlar ufaktan
İçmeden kafam kıyak kedimle dertleşirken
Zaman dostlarım misali kayıp gider ellerimden
Bunlar hep ani olur, derler alışman gerek
Kafamda düşünceler çok, onlarla çatışmam gerek
Ben bi yolu seçtim yol seçilmicek bi yaşta
Telaşla, yaşıtlarımın aklı fikri maçtaydı
Belki farklı büyüdüm ondan yalnızlığım başka
Çevren insan dolu dicen tek hissetmen saçma
Doğru, benim derdim yok kendimden başkasıyla
Eski günler karşımda hep gözlerimin açılmasıyla
Naftalin kokan bu hatıralar suçlu belki
İlaçlardan kurtulcakken dozların aşılmasında
Yollara düşmüşüm
Bu sonlara küskünüm
Hepsini büsbütün düşünüp
Kendime ben yaptım
Bazen öyle berbat haldeyim ki
Bugün de bitsin diye belki içimde sürekli uyuma hissi
Her tarafta sessizlik var, tek duyduğum kendim
Aslında dışarda kuşlar güzel öterdi bu mevsim
Kalbim tamir edilemeyecek noktalardan kırgın
Gidenlerden yoksun, yeni gelenlerden bıkmış
Onca yanlışın içinde doğrular harcanmış
Duygular paslanmış biraz fazla kuytularda kalmış
Ben seçmedim böyle olsun böyle gelişti
Lakin zamanında herkes elbet böyle olur demişti
Dinlemedim kimseyi asıl dinlemem gereken
Güvenmek lanetim zaten güvensize bizzat verilen
Hayat bir defa ve seçimlerden ibaret
Üstüne konuşsan da kalmicak şu kelimelerde kifayet
Bu kaygıların sebebi geri dönülmicek yaşlar
Ne varsa ben yaptım kendime gözlerimde yaşla