Cem Adrian - Kadınım ( Bir Tanju Okan Efsanesi )

Eşyalar toplanmış seninle birlikte
Anılar saçılmış odaya, her yere
Sevdiğim o koku yok artık bu evde
Sen
Kıyıda köşede gülüşün kaybolmuş
N'olur terk etme, yalnızlık çok acı
Bu renksiz dünyayı sevmiştik birlikte
Sen, kadınım
Kadınım
Hatırla o günü, karşıki sokakta
Seni öptüğümü ilk defa hayatta
Kollarımda benim ilkbahar sabahım
Sen
Sönmüş bak ışıklar, ev nasıl karanlık
O ılık, aydınlık yuvamız soğumuş
Geceler bitmiyor, ağlıyorum artık
Sen, kadınım
Kadınım
Eşyalar toplanmış seninle birlikte
Anılar saçılmış odaya, her yere
Sevdiğim o koku yok artık bu evde
Sen
Masamız köşede öylece duruyor
Bardaklar boşalmış, her biri bir yerde
Sanki hepsi hasret senin nefesine
Sen, kadınım
Kadınım
Bana bıraktığın bütün bu hayatın
Yaşanan aşkların değeri yok artık
Ben sensiz olamam, artık anlıyorum
Sen
Şimdi çok yalnızım, n'olur kal benimle
O kapıyı kapat, elini ver bana
Dışarıda yalnız üşüyorsun
Sen, kadınım
Kadınım"