İntizam - Galata

Issız dar sokakların çıkmazındayım
Islak ayaklarla koşsam da tökezler ve bocalarım
Sürüklenir, kalkamam prangalı ayağım
Uçurtmalara inandım
Koptu ipler, hayatın tam ortasında yerde kaldım
İplerimden kaldıran bir hayalbazı Tanrı sandım
Ne Karagöz'üm ne de Hacivat'ım
Güldüremem yok içimde mizahım (yok yok)
Demirledim Haliç'e çocukluğumun kağıttan vapurunu
Sevemedim saklambaç oyununu
Göremedim şu saklananların meçhule giden yolunu
Sobelesem de gelir mi Galata'nın rivayetinin sonu durum bu (bu)
İçimde kaybolan bir Nevizade ruhu mu? (ha)
Yıkılan hayaller mi Çukurcuma yokuşu? (yo)
Zaten çoktan kaçmış İstiklal'in huzuru
Neyleyim İstanbul'u?
Bana her yer Galata'da bir mekan
İçi boş bardaklar sırdaş
Yakamoz vе de Ay bana yoldaş
Kor ateşler yaksın içimi dе öleyim
Her yer Galata'da bir mekan
İçi boş bardaklar sırdaş
Yakamoz ve de Ay bana yoldaş
Kor ateşler yaksın içimi de öleyim
Son kadeh Galata'ya kısmet
Kız Kulesi'ni duymuyo' hasret
Duymuyo' hasret
Heybeli'de masa kurulur Üsküdar'da üzülürüm
Demini almamış çayın kisvesine bürünürüm
Ne yolcuyum ne de garip hancı
Dindiremem, derinimde bu sancı
Muzdarip bi' ruhun içine gizlenir tüm yaralarım
Mutlu bir son istemiyle senaryolar karalarım
Gün ışığının özlemiyle perdelerimi aralarım
Acımasızca hatalarımı bir hışımla paralarım
Aynada sahte mi gülüşün? (aha)
İkileme daldım ne bu hüzün? (aha)
"Benim İstanbul'a garezim var." diyemem tutmuyo ki' yüzüm
Bana her yer Galata'da bir mekan
İçi boş bardaklar sırdaş
Yakamoz ve de Ay bana yoldaş
Kor ateşler yaksın içimi de öleyim
Her yer Galata'da bir mekan
İçi boş bardaklar sırdaş
Yakamoz ve de Ay bana yoldaş
Kor ateşler yaksın içimi de öleyim