Pərviz Hüseyni - Hüseynim hara getdin

Hara getdin

Qoydun mıni çöllərdə Hüseynim hara getdin
Qaldi yaxam əllərdə Hüseynim hara getdin


Viranə də qaldı gözü giryan balam öldü
Qəmlərdən anam misli pərişan balam öldü

Quşvarə yarası qan açırdı qulağınnan
Peykan kimi çıxmırdı tikanlar ayağınnan
Öpdü yaralı başı üzünnən dodağınnan
Bitdi dedi bu möhnəti hicran balam öldü

Qardaşlarımın bənzəri qəm sirdaşım oldu
Bu çöllü biyabanda anam qardaşım oldu
Ta kərbubəladan bəri yol yoldaşım oldu
Mənzilə çatannan sora karvan balam öldü

Dünyanı həlak eylədi qəlbindəki qüssə
Adabı var idi balamın olsada körpə
Hey ağladı məzlum atam ətşan ölüb əmmə
Bir qətrədə su içmədi ətşan balam öldü

Məqtəldə kəsilmiş başı ağuşuna aldı
Ey vay atamın naləsi əflakə ucaldı
Qəmçilər əzən əlləri bir anda boşaldı
Can yandıran ah iylə verib can balam öldü

Bir parça kəfən olmadı viranə sərada
Dəfn oldu anam Fatimə mirası qərada
Birdən anamı gördü gözüm bəzmi əzada
Gördüm qoparır naləvü əfqan balam öldü

Vurdu bu sınığ qəlbə Rüqəyya qəmi yarə
Səbr etməyə yox tabu təvanım bu qubarə
Qardaş gəlirəm qəbrüvün üstə üzü qarə
Əfv et məni ey şahi şəhidan balam öldü