Bana en çok sen lazımsın
Ama en uzak sensin hep anla
Söylesene kaç yıl geçmiş
Bir kahve üzerine gelen vedadan?
Köyünüzün kalbine çökünce dalgalar
Yok oldu manzaram
Bu ipi sökünce kargalar
Geriye kalmadı bir sevgi kavgadan
Oysa bekle demiştin,
İlk giden ardına bakar mı,
Sanmam
İki kişi koşup tek kişi dönerse
Sabaha sarılmaz akşam
Zaman aklımı okşaya dursun
Aklımı başımda aramıyorum
Yolun gibi beni de kaybetmişsin
Kalbinde kendimi bulamıyorum
Tanıkta yoktu bir kanıtta
Geriye dönmek hataydı kanıpta
Yaşıyorlar büyük bir ayıpla,
Uzağız ateşte değiliz barutta
Kendine gel bana gelmesen de
Mirasım kor masallar
Adana’lı değil efkarlıyım aslen
Bunu asla sormasan da

Nefesim buna yettiğinden beri
Yorgunum seni gördüğümden beri
Ölmüşüm beni gömdüğünden değil
Biri kahpece önümüzü kestiğinden beri
Nefesim buna yettiğinden beri
Yorgunum seni gördüğümden beri
Ölmüşüm beni gömdüğünden değil
Biri kahpece önümüzü kestiğinden beri

Hicvin beni acıtmaz
Evine geri dönmek istemense münasip
Mağlubum ama gururu güzel
Sana deva bu bana tahrip
Kaderdir deyipte pes edemem anla
Eliyle yazgımı bozarsa kul
Diliyle yüreğine sererse kül
İkimize kalırsa bir kesede küf
Tabip halimi sorma
Merhemi yaradan yarime vermiş
Yüküm ölümden hallice
Bu zaten bir yerde alışılagelmiş
Kabuk mu tutar yaram onsuz
Ama dönersem haram olsun
Suçlusun kalbimi çaldın
Sorsan ben hırsızım sen karakolsun
Kazaya karıştı yüreğimiz
Çarpan çok kurtaran az
Zaten beni hiçbir şey kurtaramaz da
Hiç bir saf sevgi kurtlanamaz
Dışı gürgen içi suntadan
Saatim sana beş kala bozuldu
Daha kurmadan,
Üzülme içimde atıyorsun durmadan

Nefesim buna yettiğinden beri
Yorgunum seni gördüğümden beri
Ölmüşüm beni gömdüğünden değil
Biri kahpece önümüzü kestiğinden beri
Nefesim buna yettiğinden beri
Yorgunum seni gördüğümden beri
Ölmüşüm beni gömdüğünden değil
Biri kahpece önümüzü kestiğinden beri