Zaur Quluzadə - İtirən Mənəm

Deyirdim mələksən, insan deyilsən
Gözəlsən, vəfalı canan deyilsən
Görürəm gedirsən, peşman deyilsən
Sən üzmə ürəyini, itirən mənəm
Sən üzmə ürəyini, itirən mənəm

Sevgi bəsləmişdim gül kimi sənə
Vermişəm ömrümü ilkimi sənə
Bircə baxışınla sevgimi sənə
Gözümdən gözünə ötürən mənəm
Sən üzmə ürəyini, itirən mənəm

Mənim ümidlərim bəlkələr kimi
Düşdüm arxasınca kölgələr kimi
Mənidə ağlatdın körpələr kimi
Ağlıma min fikir gətirən mənəm
Sən üzmə ürəyini, itirən mənəm

Mənim ümidlərim bəlkələr kimi
Düşdüm arxasınca kölgələr kimi
Mənidə ağlatdın körpələr kimi
Ağlıma min fikir gətirən mənəm
Sən üzmə ürəyini, itirən mənəm

Şəkilə həkk olan fəsillər ki var
Sənin keçirdiyim o illər ki var
Sən cırıb atdığın şəkillər ki var
Bir bir axtarıb götürən mənəm
Sən üzmə ürəyini, itirən mənəm

İndi sən mənimçün artıq ölmüsən
Bir zaman dərdini mənlə bölmüsən
Sən nə yaşamısan sən nə görmüsən
Ən şirin ən gözəl xatirən mənəm
Sən üzmə ürəyini, itirən mənəm

Mənim ümidlərim bəlkələr kimi
Düşdüm arxasınca kölgələr kimi
Mənidə ağlatdın körpələr kimi
Ağlıma min fikir gətirən mənəm
Sən üzmə ürəyini, itirən mənəm

Mənim ümidlərim bəlkələr kimi
Düşdüm arxasınca kölgələr kimi
Mənidə ağlatdın körpələr kimi
Ağlıma min fikir gətirən mənəm
Sən üzmə ürəyini, itirən mənəm