Bu bir veda hikayesiydi oysa ki
Ama her veda ardına bakmadan bitmiyormuş Leyla
Söz vermiştim kendime ardıma bakmam diye.
Kaç mevsim geçmiş, kaç bahar üstüne karlar örtülmüş ve sayamadığım kaç sensiz gün doğurmuş aylar.
Ant içmiştim bir daha yazmam diye ama seven bir daha sevemiyormuş Leyla. Kırgınım sana çünkü zorlanmış bir vedaydı bizimki ve söz vermiştin avluda o mektubu okuduktan sonra. Başka bir el, başka bir ten, başka bir yüz aramıza girmeyecek, başka bir çiçek daha açmayacaktı bu yazgının yamaçlarında. Siyah bir gelinlik giymişsin düğününde duydum. Olsun, yakışmıştır mutlaka. Bir kaç damla gözyaşı akmış duvağından yanaklarına. İşte işte o çok inandırıcı gelmedi. Neyse, 2 paket sigara bitirmişim o gece masa lambası altında.
Bir kaç kadehten sonrası derin bir boşluk.
Ah be Leyla!
Şimdi tutamadığım sözlerimin depremini yaşıyorum odamda. Tüm fay hatları kalbinden geçiyor Leyla.
Ve elimde kalem, öznesi sen dolu bir gelecek daha.
Duyar mısın bilmiyorum ama her veda bir vazgeçiş değilmiş. Benim vedam, benim vedam, benim vedam özlemi doğurdu Leyla