[Bənd 1]
Gəl məni həsrət əlindən al, apar uzaqlara
Ey uzaqlarda qalan doğma diyarım, necəsən?
Sən ki bir köz kimi düşdün bu soyuq könlümə, yar
Ey bizi ayrı salan o son qərarım, necəsən?
Nə səsin var, nə də bir səndən əlamət, ölürəm
Sevginin oyununda yoxdur ədalət, ölürəm
Bu qədər sevgidə çəkdikcə xəcalət, ölürəm
Məni qəlbində gömən soyuq məzarım, necəsən?
Neçə xoşbəxt aşiqlərə baxaraq üzülmüşəm
Gözündə dolmuşam, sənin yanağına süzülmüşəm
Yanağına yaş düşəndə yadına bu son sözüm düşər
Özgəsinə qismət olan cahı-cəlalım, necəsən?
Mənə dərd vermisən, gülüm, nə qədər dözüm daha?!
Dilimdə gəlmir, inan, yoxdur sənə sözüm daha
Yanaram dərdinə, ey yar, sənə bir közüm qalar
Necəsən, bəxtiqara, eşqi bəlalım, necəsən?
[Bənd 2]
Mənə pərvanə olarsan, sənə mən şam olaram
Mənə sultan olar ol yar, baş əyib ram olaram
Demə, qəlbində qalan son arzu, son kam olaram
İndi qəlbimdə qalan arzu-xəyalım, necəsən?
Yağır yağış, əsir külək, mənə səni xatırladır
Sən sevən bu gözlərdə, bil, həsrətin yatır, qadın
20 yaşda hər kəsinmi eşqi yarım qalır?!
Dərdimə dərd gətirən tək intizarım, necəsən?
Neçə gözdə yaş qoyub sənə yazılan bu nəğmələr
Dilin susar, danışar o gözlərin nələr mənə
Olarmı möcüzə, bir gün yenidən gələr mənə?
Səni bir gün gətirər ömür qatarım, necəsən?
İndi boylanır rəsmlərin mənə boz divardan
De mənə, necə də silə bilər hər şeyi insan bir anda?!
Desələr, unudub səni, yalandır, yar, inanma
Keçmişdən qalan mənə yadigarım, necəsən?
