Teoman • Ruhun Karanlık Gecesi

Düşündüm hep, düşündüm, düşündüm
Zehir zemberekti aklım, beynim
Kendim arandım, kendimi hasta ettim
Nefes alamıyordum zaten hiçbir zaman, artık daha da tıknefestim
Boynunda kement, nehirden karaya çekilmiş bir yılkı atıyım
Yaşını başını almış artık
Ve işte bi' tanesi daha geldi yine, titriyorum tir tir
Allah'ım, ölüyor muyum, söyle bana?
Yanmıyorum, tutuşmuyorum çok uzun yıllardır böyle
Yapayalnızım, insansız yarıklarda kayboluyorum, yok oluyorum yine
Çıkar mıyım bilmem, ruhumun sonsuz tekrarlı bu karanlık gecesinden
Ateşini köreltir metanol, söndürür kalbin', bilirdim içtim yine de
Yapmamalıydım, tutkusuzlara döner sonunda kalbi büyükler bile öyle
Ben ki boca ettim her şeyi içime, kendimi bildim bileli şen şakraktım
Öyle derlerdi bana, sahtekarın tekiydim geberen, kişiliğinin kusurlarından
Ve işte bi' tanesi daha geldi yine, boğuluyorum sanki
Aklım sızıyo' yine, o zamanlardaki gibi, ölüyor muyum, söyle bana?
Çıkar mıyım ruhumun sonsuz tekrarlı bu karanlık gecesinden?
Ruhumun sonsuz tekrarlı bu karanlık gecesinden
Karanlık gecesinden
Bu karanlık gecesinden