Teoman - Kırılganlar Kralı

****
Çocuktum, çocuktum, çok yorgundum
Yazıkmış bana, korkuluydum
Patikalar keşfetmiştim o korkuların ardında
Kendimi düşlerimle dokumuştum
****
Hayat sessizdi, benim gibiydi o da
Her yanıyla bezgindi, saçıldı ayaklarıma
Çıkmasın diye sırlarım ortalığa
Yalvarıyordum mektuplarımla Allah'ıma
****
Büyüdüm, büyüdüm, çok değiştim sonra
İyiden kötüye, kötüden iyiye kendimi kaybetmeye
Tahtı, tacı, asası, hiçbir zaman olmayan
Kırılganlar Kralı ilan etmiştim kendimi
****
Kıstırmıştım yıldızları kendi gökyüzüme
Işıkları sönüktü, demek ki ölüydü hepsi
Onları böyle hayal etmemiştim ki
Bir de cam gibi kesmişlerdi etlerimi
****
Büyüdüm, büyüdüm, çok değiştim sonra
İyiden kötüye, kötüden iyiye kendimi kaybetmeye
Tahtı, tacı, asası hiçbir zaman olmayan
Kırılganlar Kralı ilan etmiştim kendimi
****
Kahrolmuştum, çıt sesi bile yoktu dünyamda
Posta kutularında kaybolmuştu mektuplarım
Zayıf bir kuştum, tir tirdim, yazıktı kanatlarıma
Allah bile sesini yükseltmiyordu unutulanlara
****
Böyle kalacak değildim, değişecektim, her şeyi aldığımda
Büyüyüp rock n' roll'un şairi olduğumda
Şimdi bakıyorum da dünyaya değil hiç umurumda
Melankolimi avutuyorum narsizmin koynunda
****
Boş verdim sonra hayatıma, hatta kendi canıma
Kalbimi de bıraktım mazimin nehrinin sularına
Hapsolmuştum insanlara, onların küçücük ruhlarına
Boşuna teselli aradığım kadınların vücutlarına
****
Büyüdüm, büyüdüm, çok değiştim sonra
İyiden kötüye, kötüden iyiye kendimi kaybetmeye
Tahtı, tacı, asası hiçbir zaman olmayan
Kırılganlar Kralı ilan etmiştim kendimi